Saya memandu laju di Lebuh Raya Pantai Timur, saya mahu segera pulang ke kampung menjengok ayah yang kemalangan jalanraya. Ayah naik motor dilanggar kereta...
Hujan lebat, langit hitam... namun saya memecut laju... Semasa saya memandu...saya rasa dunia ini terlalu luas...dan sayang keseorangan...
Bila rujan reda, saya singgah di RnR...saya lapar... Namun saya sempat menulis wasap:
"Saat-saat begini alangkah bahagianya kalau awak ada. Pasti saya gagah laluinya...namun sudah takdir saya menempuh segalanya seorang diri... Saya harap awak sedang berbahagia, demi allah tiada seharipun bertalu tanpa saya ingati awak. Awak pernah menjadi matahari saya..."
Namun saya bertambah sedih apabila saya tidak tahu ke mana harus diwasapkan wasap tersebut... Lalu saya wasapkan juga kepada seseorang dan kemudiannya saya minta maaf kononnya tersend... Saya sengaja mahu `lepaskan' wasap ini dari telefon bimbit saya...
Ya allah lepaskanlah saya juga...
1 comment:
Redha dengan takdir .. cik jan perlu berubah & melupakan untuk masa depan yang lebih cerah dan gumbira. Bukannya bersedih sedangkan orang lain bergembira atas kesedihan cik jan. Dan ianya belum terlambat .. maaf thats my 2.60 sen opinion je.. hehe.. moga cik jan dirahmatiNya sokmo
Post a Comment