Saya akan bergegas balik ke Besut untuk cuti raya pada hari jumaat 3hb. Selepas pelajar saya selamat menduduki peperiksaan pertengahan semester, saya akan terus balik kampung petang itu juga.
Sebelum ini cita-cita saya untuk memandu sendiri balik ke kampung memang telah tercapai. Saya tidak menulisnya mengenai pengalaman `bersusah payah' tersebut di dalam blog ini, saya juga tidak menceritakan kepada sesiapa. Entah kenapa. Mungkin ia amat mendebarkan saya.
Pengalaman tersebut biasa sahaja, saya berdebar-debar sepanjang perjalanan. Dan tiba di persimpangan jalan membuatkan saya panik sebab tak tahu nak pilih jalan mana, belok kiri ke?, atau belok kanan?. Bayangkan betapa juga paniknya pemandu di belakang saya bila saya teragak-agak nak belok kiri ke ke kanan. Mungkin berbakul sumpahan diberikan kepada saya, he he he. Ampun...
Saya sedar, saya kena berani hadapi hidup ini. Tidak selamanya saya harus takut-takut. Tapi memang saya takut... Teringat saya kepada pengalaman pertama saya memandu ke Kuantan. Sebenarnya tidak sampai pun separuh perjalanan, saya berpatah balik ke Muadzam. Saya takut dan berdebar-debar.
Pengalaman balik kampung hari tu penuh debaran terutama saya nak memintas 3 buah lori sekaligus. Saya tahu saya tidak patut melintas 3 buah lori sekali gus sebab saya tak biasa pecut dengan laju (kecuali pecut 65km sejam). Saya hanya berjaya memintas sebuah lori dan secara tiba-tiba saya terpaksa masuk balik ke tepi jalan kanan bila sebuah kenderaan muncul di hadapan. Panik gila, tetapi saya berjaya masuk mencelah antara lori-lori tersebut...
Hanya kekuatan di dada membuat saya tabah menjalani...
Jan: Apa yang pasti ialah saya mesti terus memandang ke depan...
No comments:
Post a Comment